အဲဒီေန႕ကစျပီး...
မိုးစဲရပ္၀န္းဆိုတာ ..
ငါ့မ်က္၀န္းေတြနဲ႕ ဘာမွမဆိုင္တဲ့...
ေလဟာနယ္ထဲက ေဒသတစ္ခုအျဖစ္..
၇ုတ္ခ်ည္းကူးေျပာင္းလို႕...
ငါ့ႏွလံုးအိမ္ထဲမွာလဲ..
အလြမ္းမိုးက သည္းထန္ေနဆဲ...
ရံဖန္ရံခါ မုန္တိုင္းက ျပင္းထန္ဆဲ...
ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ ေလေျပလာေလမလဲ..
ငါမေတြးရဲဘူး...
လိႈင္းခတ္တဲ့ ဒဏ္ေၾကာင့္..
ငါ့ႏွလံုးသားနံရံေတြ..
ၾကမ္းကြ်ံလုလု...
အင္း............အဲဒီေန႕မွာပဲ..
ငါ့ကမ္ဘာပ်က္ခဲ့တာ.....
ဘယ္..သူ..မွ..မ..သိ..လိုက္..ၾက..ဘူး..
No comments:
Post a Comment